The Raghavan Instincts

So I went home this weekend too - to  Thanjavur . As usual, as someone with no plans & someone fond of public transport, esp. the general class ones, I went hopping a few buses.  Bangalore - Hosur - Salem - Trichy - Thanjavur . Thankfully, this time, I got a direct bus to Salem from the 1st point, but not thankfully, it seemed to have more # of stops than from there to Silk Board, leaving the bypass & cutting through every village possible. At around 11 PM,  i.e.  after some 5+ hrs, I reached  Salem . I had dinner at a  Sri Saravana Bhavan  (no, not HSB) which was a  rava dosa  I could finish in less than a minute but had to pay for it Rs. 55. Such are the times I feel blessed for having a job & not having to beg in front of the same hotel. Anyway, I boarded a bus to  Trichy , and no sooner did the bus start, there was this guy – tall, sorta well-built, thick-bearded, checked-shirt, village hero's friend-types wit...

The past weekend, I had been to my native. And when I was at a petrol bunk, someone just drove in on his bike & it seemed to be someone familiar to me. Only later did I recollect that it was one of the lecturers who taught us physics in our first year of college. He used to be fondly called ' periya mokka ' - not without reasons. And I couldn't but other than be reminded of the following. It was the a few days after the second mid-sem of my first year, and he had just then distributed to us our answer sheets evaluated. I knew I hadn't done well, in fact, it was one of my worst, and I was very much prepared for scoring less than 20 / 50. It was 17.5. And like always, we were also asked to check if there were any queries / clarifications / any mistakes in the totals, and very soon there were a few surrounding him. I went up to him too, and patiently waited for my turn. "What?", asked he, in his signature blunt tone that would kinda sound accusing anyon...

The rich are on horses The richer on chariots We’re mere footmen In the war that’s this life. Chaos every second Stampedes every moment Traitors everywhere, and Why are we still here? The ray of hope is lost The days of agony begin Wish I breathe my last Right here, right now. Love weeps out of loneliness Wealth keeps making us jealous Minds keep trembling with fear ‘tis time we finish this miserable play. There’s no second habitat Nor will we ever know Make this one better Or let’s perish together. Greed is now the norm, and Contentment remains a word The wealthy author our history While we suffocate in peace. Science gets stuck in labs With barricades by governments Influenced by the misers Who loyally erode this Earth. Gone is the soothing wave Lost are the smiling faces. Machines are made to act humane For the fear of the loss of our nature. The Earth is crumbling within The ignorant Earthlings wander The doom is spelled too early And the...

கனவுகள் கரையலாம் நினைவுகள் மறையலாம் கடமைகள் தடுக்கலாம் இரவு முடியாதோ! ஒரு முறை இந்த உலகம் தான் மரு கனம் எங்கும் கலகம் தான் ஒரு துணை கொண்டு உலவ தான் காதல் பிறக்காதோ! கரைகளும் மலைகளும் அலைகளும் இலைகளும் மேகமும் தாகமும் ஏக்கமும் தூக்கமும் இளைய கோவின் இசையதில் வாழ்வு மூழ்காதோ! மடமைகள் ஒழியலாம் ஒளியதும் பிறக்கலாம் பாரிதும் செழிக்கலாம் நெஞ்சம் ஏங்காதோ! ஒரு உடல் இன்று மடியலாம் கடலதில் சென்று முடியலாம் மனததில் சோகம் மூளலாம் அன்பும் விலகாதோ! கனவுகள் கரையலாம் நினைவுகள் மரையலாம்... - Inspired by  பழைய சோகங்கள்  from ஈரவிழிக் காவியங்கள், wrote this for a tune that I made up but couldn't dare to record it. For world peace.

ஒத்தையில போகயில உன் நெனப்பு அள்ளுதடி! சுத்தியல போலடிச்சு உஞ்சிரிப்பு கொல்லுதடி! கடல் காத்து வாங்கப் போனா அனல் காத்து வீசுதடி! கடலய பாத்து பாத்து கண்ணோஞ்சு போகுதடி! அடி நடமாடும் அழகு நெத்திலியே! உன்ன சிலையாக்க மெழுகு பத்தலியே! அடி வாடாத வெளுத்த வெத்தலயே! நீ இல்லாம ஒலகம் சுத்தலயே! நாங் கடையில் டீ குடிக்க அந்த வழி நீ நடக்க தேனீரா இருந்த தண்ணி தேனா இனிக்குதடி! பஞ்சப்போல நீயும் பேச மண்ணும் பொண்ணாகுதடி! நெஞ்சு உன்னப் பாக்காம புண்ணாகிப் போகுதடி! அடி நீ தான் என் சீனி மிட்டாயே! கொஞ்சம் பாக்காம தவிக்க விட்டாயே! பாவிப் பய நெஞ்சில் ஆச நட்டாயே! நட்டு கழலவிட்டு ஓட விட்டாயே! ஒத்தையில போகயில... PS: Inspired by Sean Roldan & friends. Though nowhere close to theirs, one's own absurdities.